Thai Trading Focus

ในวันที่สายรุ้งพาดผ่านขอบฟ้า: สิ่งที่ LGBTQ ในไทยต้องเผชิญจนเป็นเรื่องธรรมดา

เมื่อไม่นานมานี้ เราจะได้เห็นการเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศในประเทศไทยครับ ตั้งแต่กลุ่มวัยทำงาน นักศึกษา และเมื่อไม่นานมานี้ก็เป็นกลุ่มเด็กนักเรียนครับ โดยกาลเวลาและยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ทำให้กลุ่มคนผู้มีความหลากหลายทางเพศนั้น กล้าที่จะเปิดเผยตัวเองมากขึ้น ทว่าความย้อนแย้งก็คือ แม้เราจะบอกว่าประเทศไทยเป็นดินแดนที่ค่อนข้างเสรีทางเรื่องรสนิยมทางเพศ ทว่าสิทธิต่าง ๆ กลับไม่มี อีกทั้งเมื่อเราสังเกตุดูดี ๆ เราจะเห็นความกดขี่อยู่ในหลาย ๆ มิติของการใช้ชีวิต ซึ่งบางครั้ง มันก็คือสิ่งที่ LGBTQ ในไทยต้องเผชิญจนเป็นเรื่องธรรมดาครับ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย เอาล่ะ เรามาดูตัวอย่างของการเหยียดหรือกดขี่กลุ่มคนเพศทางเลือกในสังคมไทยครับ

1.ความ “จำเป็น” ต้องยอมรับของผู้ปกครอง

ผมได้มีโอกาสคุยกับพี่สาวไปเมื่อไม่นานมานี้ครับ ว่าสมมุติถ้าลูกของเจ๊ (พี่สาว) เป็น LGBTQ เนี่ย เจ๊จะว่ายังไง ซึ่งสิ่งที่พี่สาวผมบอกก็คือ “ก็ต้องทำใจยอมรับ” ครับ ซึ่งพี่ผมพูดมาได้อย่างเป็นธรรมชาติมาก แต่คุณสังเกตุเห็นอะไรไหมครับ? คำว่า “ทำใจ” นั่นเอง โดยผมก็ถามต่อไปว่า ทำไมเจ๊ต้องทำใจ? ถ้าด็กมันเป็นแล้วยังไงล่ะ มันไม่ได้ป่วย ไม่ใช่โรค จะไปทำใจทำไม?

คำพูดว่า “ทำใจยอมรับ” นั้น น่าจะเป็นสิ่งที่หลาย ๆ คนอาจจะเคยได้ยินเวลาถามคำถามทำนองเดียวกับผมครับ ซึ่งมันได้สะท้อนถึงชุดความคิดของชาวไทยกลุ่มนี้ (ซึ่งส่วนมากเป็นวัยผู้ใหญ่ วัยพ่อแม่) ที่ยังคงมองว่ากลุ่มคนหลากหลายทางเพศนั้น เป็นสิ่งที่แปลกแยกนั่นเองครับ และนั่นก็ไม่ใช่ความคิดที่ดีเลย

ในวันที่สายรุ้งพาดผ่านขอบฟ้า

2. “ข้อแม้” ของการเป็น LGBTQ

การที่คุณเป็นเพศทางเลือก มันมักจะมีคำพูดพ่วงมาว่า “จะเป็นอะไรก็ได้ ขอแค่เป็นคนดี” หรือ “จะเป็นอะไรก็ได้ ขอแค่ประสบความสำเร็จ” และหากคุณไม่สามารถเป็นเช่นนั้นได้ ก็ยังจะมีคำพูดตามมาว่า “เรียนก็ไม่เก่ง แล้วยังผิดเพศอีก” ขึ้นมา ในขณะที่ถ้าหากเป็นคนเพศตรงตามกำเนิด กลับจะโดนคำพูดเหล่านี้น้อยกว่ามาก ราวกับว่ากลุ่มคนเพศทางเลือกเหล่านี้จะต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างมาก ว่าต้องประสบความสำเร็จเท่านั้นถึงจะสามารถเปิดตัวเป็นกลุ่มเพศทางเลือกได้ ซึ่งนี่ก็เป็นอีกความไม่ยุติธรรมหนึ่งสำหรับชาวสายรุ้งที่ต้องพบเจอมาช้านานครับ